A suspicious death occurred in the parking garage of an apartment building in Ankara. The deceased is the Doctor. Since sufficient evidence could not be found in the initial investigations, the incident is considered as a ‘Forensic Case’ and the victim is sent to Forensic Medicine for autopsy. After 22 hours, Selim, from the police department, investigated the incident with all the details, but could not find anything. Before the prosecutor goes to the hospital for autopsy reports, he meets Selim and gets information about the process. However, considering the lack of evidence and the difficulty of the profession, they agree as a heart attack. All that’s left is the reports from the coroner just to be sure. The prosecutor, who was in the hospital for the day, was able to catch up with the end of the autopsy. After his meeting with the coroner, he thinks that the incident is not a heart attack, but that it contains murder with an attempt to be killed by drowning. Meanwhile, with the phone call from Selim, this issue becomes almost one hundred percent clear.

Turkish

Ankara’da bir apartmanın kapalı otoparkında şüpheli bir ölüm gerçekleşmiştir. Ölen kişi Doktor’dur. İlk yapılan incelemelerde yeterli delil bulunamadığı için, olay ‘Adli Vaka’ olarak ele alınır ve maktül otopsi için Adli Tıp’a gönderilir. Aradan geçen 22 saatin ardından polis departmanından Selim, tüm detaylarıyla olayı incelemesine rağmen bir şey elde edememiştir. Savcı otopsi raporları için hastaneye gitmeden önce Selim’le görüşerek, süreç hakkında bilgi alır. Ancak elde edilen delil yetersizliği ve mesleğin zorluğunu da göz önünde bulundurarak kalp krizi olarak hem fikir olurlar. Geriye sadece emin olmak için adli tabipten gelecek raporlar kalmıştır. Gün için de hastanede olan Savcı, otopsi sonuna yetişebilmiştir. Adli tabip ile yaptığı görüşme sonrasında olayın kalp krizi olmadığını, boğularak öldürülme teşebbüsüyle altında cinayet barındırdığını düşünür. Bu sırada Selim’den gelen telefonla da bu konu neredeyse yüzde yüz netleşir.